“Vrijwilligerswerk geeft kleur aan je leven”
Ellen van Rijn (67) is een bekend gezicht in de Utrechtse Dichterswijk. Na 36 jaar als docent Frans gewerkt te hebben op een middelbare school in Amersfoort, is ze inmiddels met pensioen. Maar stilzitten doet ze zeker niet. Zit bij een leesclub, een filmclub, houdt van yoga, cardio, fietsen en reizen en daarnaast doet ze ook nog eens verschillende soorten vrijwilligerswerk.
Ellen van Rijn (67) is een bekend gezicht in de Utrechtse Dichterswijk. Na 36 jaar als docent Frans gewerkt te hebben op een middelbare school in Amersfoort, is ze inmiddels met pensioen. Maar stilzitten doet ze zeker niet. Zit bij een leesclub, een filmclub, houdt van yoga, cardio, fietsen en reizen en daarnaast doet ze ook nog eens verschillende soorten vrijwilligerswerk.
Wat voor vrijwilligerswerk doe je allemaal?
“Ik ben actief bij de Wijktafel in de Dichterswijk. Elke woensdagochtend komen we met een groep bewoners bij elkaar. Het is een klein, laagdrempelig initiatief waar veel buurtbewoners op afkomen. Vanuit deze ochtenden ontstaan ook weer nieuwe dingen: samen lunchen, een maandelijkse paella-avond, een boottocht, een eindejaarsborrel... Daar vragen we dan subsidie voor aan. Zodra er iets geregeld moet worden, ga ik ‘aan’. Dat past bij mij.”
‘We zijn inmiddels een hechte club, als iemand bijvoorbeeld in een zorghotel zit, gaan we op bezoek. Verhuist er iemand, dan zwaaien we ze uit. Laatst was iemands partner overleden en we gingen daar langs met lunch. Toen dacht ik: we wonen in de Dichterswijk – hoe mooi zou het zijn als iedereen die dat wil een gedicht voordraagt? Ik nam een paar bundels mee en mensen zochten iets uit. Zo eenvoudig kan het zijn. Hoe kleiner en dichterbij, hoe makkelijker het is om iets voor een ander te doen.”
Wat is er volgens jou nodig in de wijk?
“Een echt buurthuis. Dat missen we. Een plek waar we terecht kunnen, waar ontmoeting vanzelfsprekend is. Gelukkig ontstaan er vanuit bewoners wel veel mooie initiatieven, maar een centrale plek zou het zoveel makkelijker maken.”
Je bent ook taalmaatje, vertel daar eens over.
“Via Welkom in Utrecht ben ik taalmaatje van een Syrisch echtpaar in Zuilen. We lunchen vaak samen en praten dan over van alles. Ik gebruik geen lesboek. Laatst zag ik onderweg een gat in de weg, en daar haakten we op in. We bespraken alles rondom het woord ‘gat’. Zo wordt taal ineens levend. Taal is zo belangrijk, het opent echt deuren.”
En je doet nog meer?
“Ja, ik ben ook actief bij Met je Hart Utrecht. Tijdens corona ben ik daar begonnen met het bezorgen van maaltijden aan ouderen. Later vroegen ze me als tafelbegeleider. Nu lunch ik elke maand met een groepje ouderen in het Landhuis in Stad in Oog en Al. Het is een gezellige groep. Een paar dames uit het verzorgingshuis tegenover het Landhuis komt samen met de rollator door het park gewandeld. Als het regent of iemand minder mobiel is, halen we hen op. Soms maken we ook uitstapjes naar andere restaurants, bijvoorbeeld naar de Loosdrechtse Plassen of Down Under.”
Wat doet al dat vrijwilligerswerk met jou persoonlijk?
“Het geeft mijn leven invulling – op een manier die heel goed voelt. Het geeft kleur aan je leven, een positieve vibe. En dat is in deze tijd natuurlijk hartstikke welkom.”
Heb je nog een boodschap voor anderen?
“Ja, ik zou echt iedereen aanraden om aan de slag te gaan. Leeftijdsgenoten, maar ook jongeren. Ook al heb je het druk met werk of studie, probeer wat kleins te doen. Een beetje naar elkaar omkijken maakt een wereld van verschil.”