Even voarstellen: Ina!
Ina is vrijwilliger bij Stichting Spaarkracht Utrecht. Een spaarkring is een veilige omgeving waarin buurtbewoners – jong en oud – in goed gezelschap samenkomen, sparen en tips en ervaringen uitwisselen. Sparen geeft financiële rust, en samen sparen maakt het leuk. In een spaarkring sparen leden in groepsverband en eigen regie voor individuele spaardoelen. Hierdoor motiveren ze elkaar en groeit er bovenal een enorm vertrouwen.
Ina is vrijwilliger bij Stichting Spaarkracht Utrecht. Een spaarkring is een veilige omgeving waarin buurtbewoners – jong en oud – in goed gezelschap samenkomen, sparen en tips en ervaringen uitwisselen. Sparen geeft financiële rust, en samen sparen maakt het leuk. In een spaarkring sparen leden in groepsverband en eigen regie voor individuele spaardoelen. Hierdoor motiveren ze elkaar en groeit er bovenal een enorm vertrouwen.
“Voor het eerst kon ze bijdragen zonder hulp”
Vrijwilliger Ina vertelt over haar werk bij Spaarkracht
Vrijwilliger Ina vertelt over haar werk bij Spaarkracht
Hoe ben je betrokken geraakt bij Spaarkringen?
Ongeveer drie jaar geleden kwam Rianne Smit, trainer en coach van bij Stichting Spaarkracht, bij ons in de kerkgemeente vertellen over de organisatie. Haar verhaal sloot mooi aan bij wat wij als kerk doen: mensen helpen bij geestelijke, relationele én materiële nood. We geven bijvoorbeeld voedselpakketten uit, organiseren kledingbeurzen en bieden praktische hulp. Hulp bij geldzaken past daar goed bij. Er zijn namelijk best wat mensen die hulp kunnen gebruiken met hun financiën, sparen of hoe ze met geld omgaan. Onze voorganger vroeg of het iets voor mij was en dat leek me wel wat. Ik ben boekhouder van beroep en heb ook ervaring met jongeren. Dus ik dacht: ik probeer het gewoon.
Wat sprak je aan in het concept?
Het is een goed doordacht systeem. Er is een ledenmap en iedereen heeft een rol: er is een voorzitter, een boekhouder, twee geldtellers, iemand die de geldkist beheert en twee mensen met sleutels. Alles wat binnenkomt wordt genoteerd en de spaarder zet een handtekening achter zijn/haar spaarbedrag. Met geld moet je altijd zorgvuldig omgaan en dit systeem is veilig en transparant. Daar hou ik van.
Hoe ziet zo'n avond eruit?
We beginnen meestal rond kwart over zeven. Ik haal soms deelnemers op en we zetten koffie en thee klaar. Er komen gemiddeld drie tot acht mensen, afhankelijk van wie er kan. We zitten aan een grote tafel. Eerst wordt de kas geteld: muntgeld, papiergeld – dat moet kloppen met de administratie. Daarna komt iedereen langs om zijn spaargeld in te leggen. Dat wordt geteld, genoteerd en ondertekend.
We hebben ook een ‘bonus-pot’: als je te laat bent of je telefoon gaat af, betaal je 50 cent of een euro. Dat geld gebruiken we later voor iets leuks, zoals een uitje of feestje.
Wat gebeurt er na het financiële gedeelte?
Dan bespreken we een onderwerp uit het Spaarkracht-boek. Soms gaat het over geld, bijvoorbeeld: "Wat voor geldtype ben je?" of "Is een jasje van €420 een investering in jezelf?" Dat leidt tot mooie gesprekken. Maar het gaat ook over bredere onderwerpen: hoe ga je met mensen om, kun je goed luisteren, wat is vriendschap voor jou, hoe los je samen een probleem op? We wisselen af: soms in groepjes, soms schrijven we iets op groot papier. Ik probeer altijd iedereen erbij te betrekken.
Wat maakt dit vrijwilligerswerk voor jou bijzonder?
De reacties van mensen. De onderwerpen zijn herkenbaar en raken het dagelijks leven. Het zorgt voor open en eerlijke gesprekken. En je leert elkaar echt kennen. Een moment dat me bijblijft is het verhaal van een deelnemer – ik noem haar even Victoria. Ze komt uit een gezin waar nooit gespaard werd. Ze deed mee aan de spaarkring, soms met kleine bedragen ook al moest ze daar alle moeite voor doen. Vorig jaar overleed haar vader en hij wilde graag nog één keer een feestje met zijn kinderen en kleinkinderen. Iedereen moest vooraf een bedrag hieraan bijdragen. Haar broers konden dat niet. Victoria zei: "Ik betaal het wel." Ze had haar spaargeld van de spaarkring opgenomen. Iedereen was verbaasd: "Jij hebt geld?" En ze was er zelf ook trots op. Voor het eerst kon ze bijdragen zonder hulp. Dat vond ik zó bijzonder.